คนทุกภาษาต้องอาศัยข้อมูลทางตาไม่มากก็น้อยในการรับรู้คำพูด แต่ว่า ระดับของปรากฏการณ์นี้เป็นไปต่างกันในภาษาที่ต่าง ๆ กัน ผู้ฟังภาษาดัตช์[40]ภาษาอังกฤษ ภาษาสเปน ภาษาเยอรมัน และภาษาอิตาลีมีปรากฏการณ์แม็คเกอร์กที่ชัดเจน แต่ว่าปรากฏในระดับที่อ่อนกว่าในผู้ฟังภาษาญี่ปุ่นและภาษาจีน[41]

งานวิจัยระหว่างภาษามักจะทำการเปรียบเทียบระหว่างภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่น และมีปรากฏการณ์นี้ในระดับที่ต่ำกว่าในผู้ฟังภาษาญี่ปุ่น[40][42][43][44][45][46] วัฒนธรรมชาวญี่ปุ่นที่เลี่ยงการจ้องหน้าจ้องตาอาจมีผลในปรากฏการณ์นี้ นอกจากนั้นแล้ว การใช้เสียงสูงเสียงต่ำ (วรรณยุกต์) และโครงสร้างเกี่ยวกับพยางค์ของภาษา ก็อาจจะมีผลด้วยเช่นกัน[40] นี้อาจเป็นเหตุผลที่ผู้ฟังภาษาจีนรับอิทธิผลจากการเห็นน้อย เหมือนกับผู้ฟังภาษาญี่ปุ่น คือประสบปรากฏการณ์นี้น้อยกว่าผู้ฟังภาษาอังกฤษ[40] งานวิจัยหลายงานได้แสดงว่า ผู้ฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ได้รับอิทธิพลทางตาในการประสบปรากฏการณ์นี้ ในระดับที่เพิ่มขึ้นในช่วงพัฒนาการหลังจากวัย 6 ปี ไม่เหมือนกับเด็กผู้ฟังภาษาอังกฤษ[42][43] ผู้ฟังภาษาญี่ปุ่นสามารถบ่งชี้ว่า มีความขัดแย้งกันระหว่างตัวกระตุ้นทางหูและทางตาได้ดีกว่าผู้ฟังภาษาอังกฤษ[40][43] นี่อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับความที่ภาษาญี่ปุ่นไม่มีพยัญชนะควบกล้ำ[40][44]

อย่างไรก็ดี ในที่มีเสียงอึกทึกที่ทำให้คำพูดไม่สามารถเข้าใจได้ ทุกชาติทุกษาล้วนแต่ต้องอาศัยข้อมูลทางตา ดังนั้น จึงล้วนแต่ประสบกับปรากฏการณ์แม็คเกอร์ก[40][44] ทฤษฎีนี้เป็นจริงกับทุกภาษาที่มีการตรวจสอบแล้ว[11]